مرگ

مثل شادی که ز من قهر شد از خود قهرم

هفته ها میگذرد از خودم ام بیخبرم

هفته ها میگذرد ساکن قبرستانم

مرده ها جمع شدند تا بدهندم زهرم

زنده بودم و کسی زنده نبود انگاری

بعد مردن به خدا بیش از همه زنده ترم

هفت جدم دل شان سوخت برایم اما

گویی که سوخته بیش از همه ی شان پدرم

حال من چون پدری هست که در پای نبرد

کشته از روی نفهمی و ندانی پسرم

هان ای آدمیان! خسته ام از جمله ی تان

محض مولا نگذارید چنین سربسرم

محمود کرامتی